26 Ağustos 2009 Çarşamba

En son

O kadar yalnızım ki evren bile dindirmiyor bunu.
Bir yere ait olmak,birine ait olmak,birşeye sahip olmak tüm benliğimle!
Ne garip şey..
Ağlamak istemek ama ağlayamamak.
Mutluyum aslında ama özlüyorum herşeyi.
İnsan her seferinde aynı hüznü kucaklar mı?
Hiç sordun mu kendine: ben nereye aidim?
Düşünüyorum da hiç aşık olmamışım aslında hep aldanmış ve öyle sanmışım.
Her oldum deyişimde daha kaynamamışım bile.
Hiç bir tarlanın ortasına uzanıp bulutsuz bir gecede yıldızları seyrettin mi?
Yıldızlar yorganın,ay yoldaşın ve ateş böcekleri komşun oldu mu?
Yakılan bir türküde ömrünü buldun mu?
Büyümeye çalışırken aslında hep küçük kalmak isteyeceğini hissettin mi?
Yaz ortasında bir dağ köyünde üşüdün mü?
En son ne zaman bir dal sigarayı 5 kişiyle paylaştın?
Bir çoban köpeğinden korkup evine türlü yollardan gitmeyi denedin mi?
Özgürlük bu olsa gerek
Uçurumun iki farklı kişi arasında olduğunu anlamak bile büyük huzur..