6 Ocak 2010 Çarşamba

Kara Dünya


Sözler susmuştu artık,şarkılar söylenmiyordu kayıttan da olsa.Hatta insanlar şarkı mırıldanmayı bile unutmuştu.Gözlerin feri yoktu ve kalp kırmızı değildi,müzikler
bile kaybolmuştu hatta sözler bile unutulmuştu.Sözleri geç gözler bile birşeyler
anlatmıyordu yorgunluktan başka.Karışık,kirli saçların anlamı yoktu hem temiz
tertipli saçın da.Dizlerimin üstünde çöküşüm manasızdı,bir köpeğin kemiği sömürmesi de.Annenin çocuğunu bağrına basmasına hacet yoktu zira çocuklar da yoktu.
Çocuklar olmadığında hayaller olur mu,hayaller de yok elbet.Sigara yoktu ama
canım da çekmiyordu,kimse ne sarhoştu ne ayık.Birşeyler olmuştu buralara
hatta birçok şeyler.

Kimse uyumuyormuş burda bayadır,rüya da yokmuş o yüzden ve o ak sakallı dede
girmiyormuş rüyalara;onun yerine kara saçlı kara sakallı haşmetli adamlar varmış.
Her insanın yanında varmış bunlardan,herkes kendi haşmetlisini görürmüş,merak etmişler öncelerinde sorun çıkmış sonra merak etmeyi de unutmuş insanlar.Merakla beraber sormayı da yitirmişler,dilenciler görünmez olmuş.En başında bütün çocuklar sokakçı olmuş dilenir olmuş merakı öldürdükten sonra çocuklar da görünmez olmuş,renkler de kaybolmuş zamanla önce koyu-mat renkler kalmış sonra hepsi siyaha dönmüş.Bir rivayete göre beyaz bile karaya çalmış kan bile siyah olmuş.Su dayanamamış bu işe önce akmayı durdurmuş sonra kendini kurutmuş.Neyse şu haşmetli kara damlara gelelim..

Haşmetli kara adamlar eskiden köleymiş,isyan etmişler baş kaldırmışlar köle olmak istemiyoruz,kölelik olmasın diyerek.Ak sakallılar demiş ki ne demek olmaz öyle şey,birgün bu köleler nasıl ettilerse halkın rüyasına girip girip ak sakallı adamları boğazlamışlar ve mevkilerine geçmişler,sonra başlamış zaten bir kargaşa.Diyorlar ki haşmetli kara adamlar kurtarıcıydı biz de bize hayrı olmayan ak sakallıları öldürmelerine izin verdik sonra da olanlar oldu.Önce hayalleri öldürmüşler esasen rüyadan çıkmak için sonra uyumamaya başlamış insanlar.Ve sonrası da gelmiş zaten,renkler,çocuklar derken herşey gitmiş.
Bu ülkede artık herşey karanlık,aşk da yok nefret de,renkler bile yok düşünsene şarkılar yok.

Kimse merak da etmiyor ben geçiyordum şöyle bir uğradım ama yolumu da kaybettim,havasından mı suyundan mı bilinmez.Bu arada şarkı söyleyemiyorum artık
rengim koyulmaya başladı ben de siyah oluyorum galiba.Aklımın rengi de kaçmış olabilir,sesim kesiliyor hey burası kara dünya.