haziran direnişleri, ölümleri, zulümleri bir de üstüne metin hoca'nın ölümü...1-2 hafta sonra doğum günüm anladım ki haziranda ölmek kadar doğmak da zor.
şu 21 yıllık ömrümde aklımın yettiği zamandan bu yana bu memleket bir gün yüzü görmedi, yediğimiz yemeği hep boğazımıza dizdiler. üstelik sırtımızdan kazandılar, çay kaşıklarıyla verip koca koca kazanlarla aldılar. bazıları tatlısı da var acısı da var diyor; biz tatlı olmasını istediğimiz var o tatlı yanları.
zulmü, baskıyı, polis copunu, tazyikli suları, gaz bombalarını, çocukların ölmesini, insanların öldürülmesini o kadar kanıksadık ki normal şeylermiş gibi geliyor sanki oysa içten içe biriktiriyoruz. modernizmdi,postmodernizmdi, ülkenin bekasıydı, gayri safi milli hasılaydı derken, gayri insani yaşıyoruz.
arabesklik değil bu aksine umuda bağlılık kavgada düşene, döğüşene bin selam olsun. direndikçe güzelleşir dünya, boyun eğdikçe rezilleşir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder