bazı yaz gecelerinin serinliği, bazı yaz günlerinin boğucu olmayan rüzgarları gülümsetmeye yetmiyor artık. hayat tümüyle terlemelerin yapışkanlığını, yaz gecesi huzursuzluklarını ve sevilemeyen sevgilileri sunuyorsa önüne ve sen o içine saplandığın melankolik ruh halinden çıkamıyorsan yapacak hiçbirşey kalmamış demektir. katlanmaktan başka.
ne zaman istesen yanında olmazlar zaten ne denizler ne kumsallar ne ağaçlar ne diğerleri. adayı özlüyorsan ve herşeye rağmen gülümseten bir ferah rüzgar istiyorsan, yaşaman gerekir belki bir umut, ufacık.
gitmeler-gelmeler-ölmeler-yaşamalar ve içi patlamış lambalar: bir dünya gerçekliğinde melankoli yaratan imgelem ürünleri.
ve hiç aklından çıkarma bütün okudukların, dinlediklerin ve izlediklerin umutsuzluk mahsulleri.
ölmek de yaşamak gibi ciddi bir iştir hem yapılması güç bir iş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder