Osurtan Melankoli

OSURTAN MELANKOLİ

odamda yalnızım,
kış,
soğuk,
ayaklarım üşüyor.


Bir düş kuruyorum
kurarken de dalıyorum
Osuruk sesleri yalnızlığıma back vokal
Yorganımın içi
sanki ülkücü lokal

yalnızlığım bir kara delik
osurdukça kayboluyorum
yorganı havalandırıyorum
ansızın keskin
bir koku beni cezbeden

annem/babam kapıyı çalıyor
açmaya korkuyorum,
kokulu bir tedirginlikte mahkumum
uykularım kaçıyor,
kabuslar görüyorum
ansızın annem/babam kapıyı açıyor
yalnızlık
kokusundan ürküyorum

ve o koku beni ele geçiriyor
burnuma prangalar takıyor
hayat
gecenin karanlığında
bir sıkıntı içimde
işte bir pırt daha geliyor
derinlerden

bu pırtlamalar ki
gelecek fırtınanın habercisi
akşam yenilen pancarın hediyesi
lirikal kütürtülere dönüşüyorlar
zamanla
zeki demirkubuz filminde
yeri olmayan sirenler gibi

Engin Şimşek'le beraber yazdığımız güzide eser...