Ben ve Şehir

Bu şehrin bir adı var bir de sevdaları
Hem boğazı görüp,hem köyü görebilirsin
Hem yatları katları hem derme çatma yapıları
Hem zenginliği,ışıkları,büyüyü
Hem fakirliği,soğukları,kötüyü
Hem ölüyü de görürsün bir insanda
Hem canlıyı..
Şu kömür sokakları görüyor musun
Şu kirli pasaklı çocukları
Yaşmağa bağlanmış Rabia'yı
Süslü hayat sevdalısı Süreyya'yı
Ya o çıkarcı tombul bakkal?
Bir de Emine var,sözde deli derler
Hepimizden akıllı emmoğlu
Hepimizden.
Bu şehir güçlü olmayı gerektirir
Bu şehir simit almak kadar satmayı
Dost olmak kadar düşman yaşamayı

Çıkıyorum hisardan yola,boğazı geçiyorum
Yolumda Etiler,Şişli,Bakırköy
Yolun sonu Altınşehir,İkitelli
Çıkıyorum Sirkeci'ye martı hikayeleri
Gidiyorum Esenyurt'a mahalle serserileri
Ben her gece gözlerimi
Şu kömür kokan sokaklarda
Kirli caddelerde olanları bilerek
Rahat yatağımda kapatıyorum.
Batmıyor değil desen ki umarsızım
İnan gözüme uyku girmiyor uyanıyorum ansızın
Kaldı ki buradan başkası da paklamaz beni
Hani pislikte doğmuşsan temiz tiksinç gelir
Hani aç olmaya alışmışsan tokluk iğretidir
Bu da öyle birşey
Ben her sabah farklı bir umutla kalkıyorum
Otobüsleri talan ediyorum
İstanbul'u geziyorum
Öyle kapalı da değil gözlerim,bildiğin açık
Çünkü yaşamak zor bu şehirde
Hele alışmışsan ayrılmak da zor

Mutsuzlaşıyorum ansızın
Açıyorum Çiçek Abbas'ı
Sahipleniyorum umutlarını
Bilen bilir,sevdiğimi tutsak ederim
Ben hayatımdaki herşeyi sahiplenirim
Yaşamak gibi,su gibi,sigara gibi
Sigara içerim onun üstüne
Sisli sokaklara bir duman da ben eklerim
Balkondan sarkarım içerken
Bir gece işçisi dönüyor birden
Kırmızı bir ışık,korkunç geliyordur
Hatta bazen hırsızlar bile korkuyordur
Ah aklım karışıyor,sigaralar,sokaklar,hırsızlar
Hergün farklı bir hikaye oynanıyor
Hergün birileri ölüyor,birileri doğuyor
Yaşam herşeye rağmen devam ediyor.
Bu şehir beni içine çekiyor
Ben sigaraları içime çekiyorum
Farkındayım giderek ölüyorum...